In Amerika zijn begraafplaatsen net iets groter dan bij ons. Tussen de secties liggen asfaltwegen waar je gewoon met je auto mag rijden. Een groot deel van de graven hebben als grafsteen een compleet monument. Het is altijd een hele ervaring om er te rijden. Gelukkig wist Maurice ons te vertellen dat we het graf in sectie 35 moeten zoeken anders was het nog een hele zoektocht geworden tussen de 230.000 graven. Er staat een familiezuil van Capone en daarvoor liggen de graven van Al Capone, zijn vader, zijn moeder en zijn broer. We verwachten een protserig graf, maar het zijn hele kleine stenen en vooral herkenbaar aan het uitgesleten gras van de voetstappen van toeristen.
We maken wat foto’s, want meer is er niet te zien of te doen, en rijden dan nog een rondje over de begraafplaats die veel Italiaanse en Engels/Ierse graven kent.
We zijn de Rand McNally roadmap thuis vergeten en hoewel we met de tom tom overal kunnen komen, voelen we ons zonder vaste route en zonder wegenkaart toch wat onthand dus rijden we eerst naar de supermarkt. Helaas hebben ze deze roadmap niet, we kopen wat broodjes en gaan daarna eerst voor een “picknick uit de kofferbak”. Natuurlijk laten we ook de 2 geocaches niet ongelogd. Dan op naar de Chicago Premium Outlet. Het is een mooie grote outlet waar alle bekende merken wel een winkel hebben. We kopen wat shirtjes en sturen wat foto’s van de Michael Kors tassen naar een collega van Esmée. Zij zoekt een speciale en misschien is die hier wel te koop. Hoewel Melissa appt dat ze wel veel mooie ziet, zit het gezochte exemplaar er niet bij. Jammer, want de tassen zijn aantrekkelijk geprijsd en nu zijn we er. Voor Esmée vinden we hier wel een mooie MK-armband. Hoewel ze niks heeft met het merk, vindt ze deze wel leuk en als Jos eenmaal zijn onderhandeltechnieken gaat gebruiken wisselt deze armband (van $169 naar $ 27,50) uiteindelijk van eigenaar. Het is al vier uur als we de outlet verlaten.
We nemen de weg richting Milwaukee, maar het is een weg met heel veel verkeerslichten dus het schiet niet echt op. Maakt wel dat we een travel bug op een Amerikaanse auto naast ons kunnen discoveren. We zien eigenlijk geen motels, dus geven we zo’n 40 mijl voor Milwaukee de TomTom de opdracht om een motel op de route te zoeken. Zo komen we in East Troy aan, waar een show van oude auto’s is. We kijken er wat rond en vervolgen dan onze weg. Helaas blijkt het hier gelegen motel geen kamers vrij te hebben dus op naar Mukwonago. Hier zitten verschillende hotels maar die zijn vol, en het enige motel met vacancy vraagt 160 dollar excl. tax. Dat vinden we toch wat veel voor een motel in de middel of nowhere dus rijden we verder. Maar we hebben weinig geluk want verder zien we geen motels. Als we bijna in Milwaukee zijn is het inmiddels behoorlijk schemerig want maakt dat we ons toch maar slecht kunnen oriënteren. De motels die we in de TomTom ingeven blijken als we daar aankomen niet te bestaan en zo wordt het later en later en gaat het humeur iets naar beneden. We komen wel 3x op dezelfde straat zonder hotelsucces. Gelukkig hebben we wel een geocachekaart op de telefoon en zo prikken we maar een dorp waar we naartoe rijden. West Allis wordt de bestemming en het is een verademing om weer even op de snelweg te rijden. Gelukkig vinden we hier een Days Inn met een kamer vrij. Het is inmiddels al 21 uur en donker. We zetten de bagage op de kamer en strijken neer in het daar naast gelegen Griekse restaurant waar we lekker eten en Jos uiteindelijk met to-go-box het restaurant verlaat.
Reageer hier
