Dag 15: 10 augustus 2016, Duluth – Two Harbors – Odanaha

We worden wakker en alles is nog donker. Meestal schijnt er wel wat zon door de gordijnen, mar nu is alles donker. Een blik naar buiten leert dat het zwaar bewolkt is en miezert. Even later hebben we goed en slecht nieuws: het miezeren stopt en het begint echt te regenn, bubbels op de plassen. Tja, dat kan natuurlijk ook gebeuren. We checken uit en gaan op weg naar Two Harbors, maar voordat het zover is ankeren we even bij Perkins Family Restaurant voor ontbijt. We werden getriggerd door de vele auto die ervoor staan en de constante stroom van mensen die in- en uitlopen, voor ons een teken dat het populair en goed is; zoveel mensen kunnen niet allemaal ongelijk hebben. Dat klopt ook, het eten is goed verzorgd en lekker. Ondertussen klaart het buiten op. Na het verlate ontbijt rijden we langs de kustweg naar Two Harbors. Er blijft wel een flinke bries waaien en ook het water is flink ruwer.

Op verschillende plaatsen stoppen we even bij de kleine strandjes en zien hoe de golven naar de kust rollen. Het water is duidelijk onrustiger dan gisteren, toen het water van het meer absoluut vlak was. Two Harbors was tot midden jaren vijftig een van de belangrijkste plaatsen waar schepen met ijzererts geladen werden. En hoewel de mijnbouw in het gebied wel minder is geworden, liggen er nog steeds drie werkende pieren en worden er vanaf die pieren nog steeds schepen gevuld met ijzererts.

We bewonderen twee oude locomotieven die de erts van de ijzermijnen naar de haven vervoerden en de nog steeds werkende vuurtoren, die inmiddels ook als B&B dienst doet.

Dan wordt het tijd voor de rit terug via Duluth naar Michigan. We willen eigenlijk nog even stoppen in Duluth bij de Starbucks, maar er is geen enkele vrije parkeerplaats te vinden, dus we gokken erop dat we die later nog wel zullen vinden. Dat zal die dag niet meer gebeuren. We rijden langs een reeks kleine dorpjes en naderen eigenlijk nergens de kust, zoals we wel gehoopt hadden. Als we een slaapplaats zoeken, blijkt dat geen sinecure. Nergens lijken ze plaats voor ons te hebben en de dorpen zijn ook niet zo groot dat je veel te kiezen hebt. Uiteindelijk komen we terecht bij een casino-resort in Odanaha, het Bad River Casino Resort. Ja, ze hebben een kamer. Aanvankelijk krijgen we een kamer met twee queen-bedden op het eind van de gang, maar als we naar buiten gaan worden we achternagelopen door het meisje van de receptie. We krijgen een gratis upgrade naar een jacuzzi super king room dichter bij de receptie. Waar we dat aan verdienen, geen idee, maar we zeggen uiteraard geen neen. Uiteraard krijgen we ook nog coupons voor gratis speel-tegoed, gratis pokerplay en korting op eten, dat hoort bij de kamer. In het casino vinden ze het helemaal te gek dat we vanuit dat verre Nederland hier terecht zijn gekomen. Ze zijn hier echt super vriendelijk voor die speciale, en ook een beetje gekke, gasten. Wij laten het ons allemaal welgevallen. We eten eenvoudig, maar lekker, nacho’s supreme met alles erop en eraan en chicken fingers. Echt Amerikaans casino voedsel. Er zijn ergere dingen.