We wandelen eerst naar de Jelly Bean – die eigenlijk Cloud Gate heet – in het Millenium Park. Het is een roestvrijstalen structuur die alles in de omgeving weerkaatst en daardoor grappige, mooie en gekke foto’s oplevert. Daarna hebben we behoefte aan koffie en waar je altijd op iedere straathoek een Starbucks ziet, zien we er nu geen en het duurt even voordat we er eentje gevonden hebben in het Hilton hotel in het centrum. Wel lekker rustig zitten. Later vandaag zullen we nog 30 andere Starbucks filialen tegenkomen en we snappen niet dat we daar nu zo lang over gedaan hebben om er eentje te vinden. Daarna op zoek naar het begin- en/of het eindpunt van Route 66.
De geschiedenis vertelt dat die op verschillende plekken op de stad heeft gelegen, al naar gelang er aan de stad veranderingen werden aangebracht; tja hoe creatief wil je met je erfgoed omgaan? Officieel is in Chicago het beginpunt, maar dat bordje zien we niet. Na even zoeken hebben we wel het eindpunten gevonden. Daarna wandelen we tussen de drommen mensen, er zijn veel groepjes jongeren – Maurice vertelt later dat het waarschijnlijk jongeren op zomerkamp zijn – die de stad bevolken en in drommen tegelijk dezelfde kant op lopen. De meisjes zien er allemaal hetzelfde uit: lange haren, kort broekje (model hotpants) met een topje en schoenen van het model Romeinse sandaal. De jongens hebben bijna allemaal een blauwe spijkerbroek en een wit t-shirt of wit overhemd en sneakers. De variatie is niet groot. We wandelen richting Magnificent Mile, een winkelstraat met alle grote merken van de USA en daarbuiten.
Meestal imposante gebouwen met een speciale uitstraling, zoals Burberry (eigen ruitpatroon aan de buitenkant van het gebouw) en de Trump Tower Hotel (zusje van het New Yorkse model) van enkel spiegelend glas. Het verbaasd ons dat de winkels heel ruim zijn opgezet, terwijl de m2 prijs hier torenhoog moet zijn. De apple store is vooral “een belevenis” en dus meer dan alleen maar het uitstallen van telefoons en andere gadgets, hetzelfde geldt voor Garmin.
Als het wat begint te druppelen zoeken we even een lunch-tentje en dat vinden we in Shake Shack, waar we een hotdog en een burgertje eten gecompleteerd met cheese fries. Dit tentje wordt dermate druk bezocht dat je na je bestelling een kastje meekrijgt dat gaat zoemen en knipperen met licht als je bestelling klaar is. Als we klaar zijn met eten is het weer wat opgeklaard en we wandelen richting Hancock Tower. De Hancock Center is een 100 verdiepingen tellend gebouw aan Michigan Ave. Het bevat een 360 graden observatory op de 94e verdieping, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad en Lake Michigan. Onderin zijn bekende zaken gehuisvest, zoals Best Buy, the North Face, Ecco en the Cheesecake Factory. Net als we binnen zijn begint het te regenen en we wandelen even door de hal waar een prachtige lamp boven een soort binnenvijver hangt; mooi voor de plaatjes. Het uitzicht is door de damp die ontstaat na de regenbui waarschijnlijk niet zo mooi, dus stellen we onze trip naar boven uit. In plaats daarvan lopen we naar de oever van Lake Michigan, waar we over een soort boulevard wandelen richting de Navy Pier en ondertussen proberen we mooie plaatjes van de skyline te schieten. De Navy Pier wordt door velen bejubeld, maar wij hebben blijkbaar niet de juiste “feel” bij een lange pier, die ook nog deels is afgesloten vanwege een tall ship wedstrijd. Als je Sail Amsterdam hebt gezien dan zijn deze tall ships een beetje een lachertje. We rouwen er dus niet om dat we ze niet van dichtbij mogen “bewonderen”. We strijken neer op een terrasje bij Billy Goat voor een light biertje en dan begint het te plenzen. Wij zitten droog op het overdekte terras en kijken naar alle toeristen die voorbijtrekken. De regen is hevig maar duurt niet lang en als we ons biertje op hebben dan kunnen we weer richting blue line metro. De mist rond de gebouwen levert een mooi plaatje.
In de buurt van Mo eten we snel nog even een burrito en een pizzaatje en besluiten er een vroege nachtrust van de maken. Oh, oh, die arme voeten.
Reageer hier
