Dinsdag 26 en woensdag 27 juli 2016 De reisdag: Etten-Leur – Schiphol – London – Chicago

Sinds enkele Jaren “verlengen” we onze vakantie met een dag door al op de vooravond van vertrek op of bij Schiphol (of in België op of bij Zaventem) te logeren. Op je gemak erheen rijden, even eten, lekker luieren of nog even de noodzakelijke internet-dingen doen, dit jaar worstelt Esmée met de knoppen van de door-links op de website, maar het komt allemaal in orde. Daarna lekker slapen in en comfortabel bedje en de andere morgen hoef je nog slechts te ontbijten (er is een zeer uitgebreid ontbijtbuffet) en je naar Schiphol te laten vervoeren. Dankzij onze priority gaat alles lekker snel, inchecken is een fluitje van een cent en ook bij de veiligheidscheck sta je gelijk vooraan. We luieren nog wat in de lounge en stappen uitgerust het vliegtuig in. Eerste stop is London. We krijgen een lichte salade met een glaasje Sauvignon Blanc en omdat het vluchtje slechts 50 minuten duurt, moet je haasten om je salade te eten en je drankje op te drinken. Vlak voor de landing wordt nog even gevraagd of we nog een glaasje lusten, maar we slaan beleefd af. In London is het ongewoon rustig bij de security, we komen blijkbaar binnen op een rustig moment en dus al snel kunnen we uit de drukte van de vertrekhal – die blijkt wel afgeladen vol – naar de lounge. Even een soepje, een salade en wat Kettle Chips scoren en de eerste aanzet maken voor het dagverslag. Het lijkt erop dat de catering wat minder is dan vorige jaren; toch niet het gevolg van de Brexit? Niks te klagen hoor, de bar is nog steeds goed gevuld en de saladebar en het buffetje zijn misschien niet onze smaak, maar de rest van de passagiers lijkt daar geen last van te hebben. Dus even spelen op de tablet en even een filmpje kijken. Wat een zwaar leven. Op tijd wandelen we nog even langs de tax-free en op naar de vlucht naar chicago O’Hare. De vlucht is niet vervelend, het eten redelijk en de filmpjes oke ( en Specter). Daarna toch maar even een tukje doen en dat lukt aardig. Voor het slapengaan wordt ik door mijn lieverdje nog even verwend met een nieuw horloge; sweet dreams. Als je dan weer wakker wordt is het even wennen dat er gelijk weer iemand met thee en ontbijt klaar staat. Het ontbijt is wat bijzonder een plak uit een laagje boterhammen op elkaar en tussen de laagjes een soort crème, sla en (volgens ons) rosbief. Verder twee stukjes gebak en een scone. Rare jongens die Britten. We landen op tijd en dan gaan we door het immigration proces; eerst een doe het zelf incheck, dan door de gewone incheck; het valt allemaal wel mee qua tijd, misschien ook wel omdat je ook zelf dingen moet doen en niet alleen maar stay-in-line moet wachten. De koffers zijn er ook snel en dan is het wachten op de bus van het autoverhuurbedrijf. Volgens ons zijn alle maatschappijen al minstens twee keer voorbij gekomen voordat Alamo/National voor komt rijden. De auto-terminal is vlakbij en daar worden we vlot geholpen. “Of we nog een extra verzekering nodig hebben voor road-side-assistance?” We wijzen de dame achter de balie erop dat we verwachten dat ze zulke goede auto’s leveren dat dit niet nodig zal zijn. We rijden uiteindelijk weg me een Hyundai Santa Fe Sport AWD met net iets meer dan 600 mijlen op de teller. Dat moet wel lukken. Ons logeeradres is vlakbij en Maurice staat ons al op te wachten. Ze hebben een leuk huis in een mooie buurt en we zijn van harte welkom, krijgen een toer door het huis en worden onmiddellijk voorzien van iets fris te drinken. We krijgen nog wat aanwijzingen voor de volgende dag; wat te doen en hoe er te komen. We blijken in een buurt te zitten waar veel winkels en eetgelegenheden zijn, zelfs binnen loopafstand; wat wil je nog meer? We zijn moe, dus we duiken om 21:30 uur ons bedje in.