Na een rustig ontbijtje rijden we nog even om een cache te gaan pakken. Als we er aankomen blijkt dat hij op de begraafplaats ligt. Oke, je kunt met de auto de begraafplaats oprijden en tot vlak bij de cache komen, maar wij blijven het wat vreemd vinden om er te cachen. Amerikanen blijkbaar niet, want ze plaatsen vaker dit soort caches.
Dan tijd voor wat aardser vermaak, want ze hebben ook nog een casino en iedereen weet inmiddels dat wij daar makkelijk even aanmonsteren. Zeker als er een paar druppels vallen is het een prima pleisterplaats om droog te blijven en Esmée haar pootje daar kan rusten.
Vandaag zullen we een activiteit gaan doen waar we veel zin in hebben. We gaan rijden met dune buggy’s.
Bij het plaatsje Mears is het mogelijk om met dune buggy’s door de duinen te rijden. Het is een apart stukje strand waar dat mogelijk gemaakt is. Er zijn tourtjes waar je in grote buggy’s door anderen gereden kan worden, maar wij willen uiteraard zelf rijden. Er zijn zelfs mogelijkheden om met je eigen auto de duinen in te gaan, maar dat lijkt ons met de rental geen goed idee; mag trouwens ook niet van de verzekering, al kan dat nooit het grootste beletsel zijn ;-) !
Als we er aan komen hebben we natuurlijk al tevoren uitgezocht welke maatschappij ons alleen met onze buggy laat rijden. Silver Dune Buggy Rental lijkt de juiste keuze.
Eenmaal binnen wordt een standaardverhaaltje in hoog tempo afgeraffeld. We begrijpen nog net dat de prijs $180,= is en dat we $ 800,= als borg moeten betalen. Krijgen we terug als we de buggy heel terugbrengen. We moeten een filmpje kijken over “driver etiquette” en ander belangrijke regels, zoals “niet door water rijden en welke gebieden eenrichtingsverkeer hebben. Doen we allemaal braaf.
Dan is het wachten op onze beurt. Onze buggy en die van ander rijders wordt opgeladen op een trailer en we worden met een busje naar de duinen gebracht. Daar krijgen we de laatste instructies, worden de horloges gelijkgezet – we mogen immers 90 minuten buggy’en – en kunnen we gaan. We beginnen natuurlijk langzaam, maar allengs we vorderen gebruiken we wel wat meer snelheid en durven we ook wat steilere hellingen te nemen.
Er zijn ook stukken waar niet alleen buggy’s, maar ook motoren, quads en eigen voertuigen worden uitgeprobeerd. En stukken waar je slechts een richting op mag om te veel botsingen boven op de heuvels te voorkomen. Als we even stilstaan voor een foto, stopt er onmiddellijk een terreinauto naast ons, of we hulp nodig hebben? De hulptroepen blijken dus nooit ver weg.
We rijden een paar rondjes en willen dan een wat ruiger terrein proberen. We zien een buggy voor ons met veel snelheid de duin opscheuren. Wij hebben net niet zoveel vaart en we stranden dus in het zand, de achterwielen tot aan de assen ingegraven.
Er stoppen onmiddellijk een motorrijder en een buggy-rijder met bijrijder naast ons, die onmiddellijk beginnen te helpen. Als we ons verontschuldigen, krijgen we als antwoord: “At least you’ve tried. Now you know what the limits of this buggy are”. We zijn opgelucht dat ze de buggy aanwijzen als beperking, niet onze rijstijl of kundigheid. Ze graven met hun handen onze buggy deels uit en trekken vervolgens ons voertuigje weer vlot. Wij zijn verbaasd, maar ze verzekeren ons dat dit er allemaal bij hoort, je hoort elkaar te helpen. We horen van ze hoe vaak zij zelf al hebben vastgezeten. We voelen ons gelijk een stuk beter en durven weer gewoon tegen de volgende zandheuvel op te rijden. Voordat we het weten is de anderhalf uur voorbij. We hadden tevoren nog ideeën om halverwege even een drankje te nemen, maar daar is absoluut geen tijd voor. Volgens afspraak worden we door het verhuurbedrijf weer opgehaald. Was het leuk? Absoluut, zeker weten! Het woord “kicken” komt het meest in de buurt. Zeker voor herhaling vatbaar. Tien jaar geleden zagen we iets dergelijks in de duinen van Oregon en twijfelden toen om het wel of niet te doen. We vonden toen dat het niet hoorde om met motorvoertuigen door duinen te crossen. Misschien zijn we en beetje veramerikaanst en willen we dit soort bijzondere dingen ook gewoon uitproberen.
We rijden op het gemak naar Muskegon waar we slapen bij het Seaway Motel, waar het internet weer eens belabberd is.
