Ook deze dag begint met regen. Geen nood, want we willen best nog even binnen blijven en in het casino spelen. We brunchen in het restaurant en als we dan buiten komen droogt het langzaam op. We rijden door een eindeloze reeks kleine dorpjes die geen van allen erg veel indruk maken en helaas voor ons niet aan de kust liggen. We hadden ons iets anders voorgesteld. Dit blijkt toch vooral veel boerenland, afgewisseld met bossen.
Het is een echt ski-gebied en onderweg zien we een supergroot beeld van een skiër. Er ligt ook een cache, dus we stoppen er even.
Onderweg drinken we koffie in een wat onduidelijke tent langs de weg. Een cafe dat de Kro Bar heet en waar alle activiteiten van het dorp lijken te worden gecoördineerd, de Bingo, de Karaoke, de sportactiviteiten, de dorpsuitjes met de café-bus, etc., etc.
Er komen verschillende mensen binnen, die allemaal even blijven, iets drinken en dan weer verder gaan. Zes verschillende tv-schermen geven zes verschillende programma’s weer en het geluid wordt verzorgd door het lokale radiostation. Gek om te zeggen, maar we wennen eraan. De koffie kent uiteraard eindeloze refills en als we niet om de rekening hadden gevraagd ($3,50) zaten we er nu nog met de volgende refill. Als we er vertrekken nemen we natuurlijk nog even de plaatselijke caches mee en als we dan net buiten het dorp zijn, zien we een supergrote strandstoel met hengel en blikje Miller-bier.
Hoewel het geheel achter prikkeldraad geborgd staat, lukt het Jos toch om even op de stoel te klauteren en als een echte visser met een blikje bier in de hand toe te zien op de dobber. We passeren veel dorpjes en in sommige dorpjes zijn ze op zoek geweest naar manieren om saaie muren van gebouwen enigszins op te fleuren met fraaie muurschilderingen.
We vervolgen onze weg en komen uiteindelijk in Ispheming, waar we besluiten een slaapplaats te zoeken. Dat valt aanvankelijk niet mee, want we horen dat er een onderhoudsbeurt is van de mijnen en dat het extra personeel dat daarvoor nodig is, in dit dorp in ondergebracht. Maar de dame die me bij een motel te woord staat, laat weten dat ze hier met de kleine motels samenwerken en belt even naar vrienden aan de andere kant van het dorp. Ja, die hebben plaats en Jos spreekt telefonisch af dat we de kamers even komen bekijken. Het blijkt een motel, gerund door een alleraardigst stel van in de zeventig, waar we zelf de kamer mogen kiezen. Alleen al vanwege de vriendelijkheid van de eigenaren, wil je daar blijven slapen. De kamers zijn prima en we hebben er snel eentje voor ons uitgezocht. Op aanraden van de eigenaar eten we bij de Jesper Ridge, waar ze volgens de motel-eigenaar lekker bier hebben en goed voedsel.
We laten ons verleiden tot een Margarita en een schotel voor twee die Junk Food heet (voorgerecht) en salades. Het eten is heerlijk en voor ons meer dan genoeg. Voor ons is de combi voor- en hoofdgerecht echt teveel en gelukkig worden we steeds alerter op dat gegeven. Tevreden keren we weer naar huis, na uiteraard nog een rondje door het dorp gereden te hebben en Jos af en toe een stop maakt om wat caches op te pikken. De dag eindigt zoals hij begonnen is, met regen.
