Als we ’s morgens willen vertrekken is de receptioniste nog niet gesignaleerd. We volgen het voorbeeld van de andere hotelgasten door de sleutel in de reguliere brievenbus te gooien.
We rijden eerst naar het eerst verder gelegen St. Ignace. Het is er erg toeristisch omdat vanaf hier de boot vertrekt naar Mackinac Island. Mackinac Island is een autovrij eiland waar alles nog te voet, per fiets of met paard en wagen wordt gedaan. Wij houden nooit zo van die toeristische uitjes dus gaan wij eerst voor een onbijtje naar een van de vele restaurantjes aan het water. Het is een iets gezelligere variant op Dennies, en we laten het ons goed smaken. Daarna pakken we wat caches mee die aan het water liggen en dan gaan we op pad richting Traverse City.
Daarvoor moeten we over de Mackinac Bridge, die het Upper Peninsula verbindt met het vaste land van Michigan. Het is een hangbrug van meer dan 8 km lang, waarbij het “hang-deel” bij de 17 langste van de wereld hoort Amerikanen zijn gek op dit soort weetjes en wij dus ook). De brug heeft bijnamen als de Big Mac of Mighty Mac. Aan beide zijden van de tolpoortjes die aan de St Ignace kant liggen, is het druk. Er staat zelfs een file op de brug.
Het is wel speciaal om eroverheen te rijden en te proberen uit de auto een foto te maken, stoppen is immers geen optie.
Net over de brug weerstaan we de verleiding van weer een casino en gaan richting Petoskey een van de havenplaatsen aan Lake Michigan. Ook vandaag blijkt dat er veel “blik-kunst” langs de kant van de weg staat.
We stoppen niet overal maar de blikken-beesten konden we niet overslaan. Onderweg rijden we langs de kust en we volgen de Tunnel of Trees, waar we natuurlijk ook wat caches oppikken. We komen langs Harbour Bay, een heel leuk havenplaatsje, waar het duidelijk is dat je hier wel enig geld moet hebben om je bootje neer te kunnen en/of mogen leggen. Dat het dorp vaderlandslievend is blijkt wel uit een standbeeld van kinderen die ’s morgens het flag ritual uitvoeren; je houdt van je land tenslotte.
We passeren Petoskey, waar we graag wat langer waren gebleven, want het ziet er hier aan het water ook alleraardigst uit. Mooie boulevard langs het strand, leuke haven en een prettige toeristische uitstraling. Perhaps next time.
Onze eindbestemming is een stadje aan de Bay van Traverse City. Een hotel vinden is enigszins ingewikkeld, veel is vol en waar dat niet zo is, durven ze voor een kamer zonder internet makkelijk $ 200,- te vragen. Voor ons geen optie. Uiteindelijk belanden we bij de Economy Inn, uitermate simpele schone kamer met koelkast en magnetron (die we overigens nooit gebruiken, maar je hebt hem wel).
Dan naar het stadje. Het heeft een leuke hoofdstraat met winkeltjes en een aardige kustweg. We zien ook een leuk restaurant met een buitenterras, voor Amerika niet overal even alledaags. We strijken er neer en bestellen een lekkere salade als voorgerecht (to share) en een hoofdgerecht (vis en grote garnalen) en we krijgen Europese porties. We willen zelfs een kaasplankje als toetje met vier soorten Amerikaanse kaas. Lekker flesje Sauvignon Blanc erbij (die wel even binnenkomt na al het water en light biertjes). We hebben weer niets te klagen.
