Later op de dag worden de verschillen nog hoorbaarder als de songs gekoppeld worden aan specifieke dansen voor jongens, meisjes – in verschillende leeftijdscategorieën – en volwassenen. Bij het dansen valt ook op dat de kostuums horen bij specifieke dansen. Bij sommige dansen van meisjes hoort een sjaal die in de dans gebruikt wordt en de voetbewegingen anders zijn, bij de jongens zie je dat de kleding soms veel slierten aan de kleding bevat terwijl bij andere de verenversiering voorgeschreven is.
Bij het vrije dansen danst ieder samen ongeacht de kleding of voorgeschreven passen. Het zingen en dansen is een serieuze aangelegenheid, waar geldprijzen mee te verdienen zijn, maar nog belangrijker, de eer die ermee samenhangt als je de wedstrijd hebt gewonnen. De spanning voor de optredens is voelbaar en zichtbaar. Ook de volwassenen staan vaak zeer geconcentreerd te wachten op hun optreden.
We vragen of we foto’s mogen maken en de meesten vinden dat oké. Een enkeling draait zich om, verbaal weigeren is blijkbaar niet de gewoonte. We lunchen op het festivalterrein, waar veel kraampjes allerhande etenswaar verkopen. Er is voor elk wat wils. En we bewonderen de verrichtingen van de dansers. De allerkleinsten zijn nog geen zes jaar oud. Bij de wedstrijden zie je dat ouders en familieleden tussen de dansjes door onmiddellijk met flesjes water aan komen lopen tijdens de korte intermezzo’s.
Het is hier echt topsport. Rond drie uur besluiten we richting onze avondbestemming te rijden. En natuurlijk leidt onze weg langs een casino, dus dat is een goed plek voor een sanitaire stop en wat drinken. Kunnen we gelijk nog wel even een paar dollar vergokken. Dan op weg naar Eau Clair, een stadje op weg naar St Paul en Minneapolis.
