Vandaag gaan we op weg naar Duluth aan Lake Superior. Duluth is een zeehaven, hoewel dat bijzonder is omdat het aan een meer ligt. Weliswaar een meer met Atlantische afmetingen – Lake Superior is het grootste zoetwatermeer ter wereld – maar toch. Door de Great Lakes Waterway en de Saint Lawrence Seaway is het voor oceaanschepen toch mogelijk Duluth te bereiken. En dus is Duluth een zeehavenstad.
Duluth heeft een populatie van rond de 90.000 mensen, maar met zijn omliggende steden is het een gemeentelijke agglomeratie van rond de 280.000 mensen. Bovendien lezen we onderweg dat het de geboorteplaats is van Robert Zimmerman a.k.a. Bob Dylan.
Maar voordat het zover is proberen we eerst wat te cachen. Lastig voor Esmée, met haar nog steeds blauwe, opgezette, zwaar gekneusde enkel, maar Jos doet het loopwerk. We vergeten nog wel eens dat je in beboste gebieden, zeker als het wat vochtig is, eerst muggenspray op moet doen voordat je een cache moet gaan zoeken. Jos is dat even vergeten en na de eerste cache is hij voorzien van vele rode jeukende bultjes. Gelukkig hebben we naast muggenspray ook after bite bij ons. We gaan gewoon door en pikken er hier en daar toch nog eentje op.
We willen eigenlijk naar de kust rijden en langs de kust naar Duluth gaan, maar er blijkt een weg en een brug geblokkeerd en de omweg is ons net te veel.
Dus dan maar over de I-35 naar Duluth. En ja, hier en daar rijden we door stukjes Indianenland en die hebben natuurlijk dan een casino. Wat ons betreft altijd goede plekken om even te verpozen nu Esmée niet mobiel echt is, een colaatje te drinken en een muntje in de machines te gooien. En met het free slot play systeem van de casino’s voor nieuwe leden, krijgen we we overal wel wat startgeld. Ons hoor je niet klagen.
Als we in Duluth aankomen checken we in in ons hotel (Motel 6) en rijden dan naar het centrum om vervolgens een stukje te wandelen over een keurig aangelegde Lake Superior Boardwalk langs de kust en het fraai aangelegde Canal Park. De nieuwe pijnstillers die Esmée heeft gekregen helpen goed en hoewel ze nog steeds moeilijk loopt is de pijn onder controle. Dat scheelt veel, al zal ze later merken dat je dan toch meer doet dan je eigenlijk aan kunt.
Wij wandelen over de pier tot aan de het museum bij de Aerial Lift Bridge en het museum van de Army Engeneers. De brug, die Duluth (MI) verbindt met Superior (WI), lijkt nog het meest op een militaire genie-brug uit de tweede wereldoorlog; geheel staal met veel dwarsverbindingen en kruisverbanden, is een hefbrug die regelmatig open gaat voor het scheepvaartverkeer. Het is een apart gezicht.
We wandelen door een paar winkels van Canal Park en pikken gelijk even een cache op.
Wij strijken daarna even neer bij een leuk tentje dat alleen zelfgebrouwen bier verkoopt en we zitten lekker buiten in het zonnetje met onze biertjes en een portie hummus. Hoe lekker kan vakantie zijn?
Als we terug nar de auto lopen kunnen we het niet laten nog even in het casino in de hoofdstraat binnen te lopen. Vriendelijke mensen, die ons gelijk lid maken en free slot play geven en en passant ook nog twee kaartjes voor de eerstvolgende wedstrijd van het baseball team Huskeys van Duluth, inclusief bonnen voor hotdogs en soda’s. We gaan kijken of we kunnen.
Als we teruglopen naar de auto blijkt dat Duluth ook mindere wijken heeft en veel zwervers. Doet ons gelijk denken aan de zin van de jonge Dylan uit
Subterranean Homesick Blues, "... eleven dollar bills, you only got ten" en dat allemaal aan Highway 61.
Dan is het tijd voor een broodje van de Subways en daarna lekker slapen.
